Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Νόσος Alzheimer


 
Η “νόσος Alzheimer’’ είναι μια εκφυλιστική ασθένεια του εγκεφάλου, που προκαλεί την καταστροφή μεγάλου αριθμού νευρικών κυττάρων. Η νόσος αυτή αποτελεί τη βασικότερη αιτία πρόκλησης άνοιας στον άνθρωπο, επηρεάζοντας τμήματα του εγκεφάλου που ελέγχουν σημαντικές λειτουργίες όπως η σκέψη, η ομιλία, η μνήμη και η συμπεριφορά. H ηλικία είναι ο βασικότερος παράγοντας κινδύνου, όσο αυξάνεται τόσο διογκώνεται η πιθανότητα προσβολής από τη νόσο.
Η εμφάνιση της ασθένειας, η σοβαρότητα, η ταχύτητα επιδείνωσης, η διαδοχική εκδήλωση των συμπτωμάτων και η προοδευτική αποδόμηση της προσωπικότητας, διαφέρουν σημαντικά από ασθενή σε ασθενή.

Μερικά από το πιο συνηθισμένα συμπτώματα ή καταστάσεις:
  • Δυσκολία στην αναγνώριση συγγενών ή φίλων
  • Ανικανότητα απομνημόνευσης ονομάτων, αντικειμένων και ημερομηνιών
  • Μνήμη με ελλείψεις
  • Αδυναμία αυτοσυντήρησης
  • Υποδομημένη σκέψη & ομιλία
  • Αποπροσανατολισμός
  • Αδυναμία συγκέντρωσης &εκτέλεσης απλών εντολών
  • Καταθλιπτικά συμπτώματα

Λογοθεραπεία
Ο λογοθεραπευτής ως προς τη νόσο Alzheimer κατέχει μία σημαντική κι αναπόσπαστη θέση στην βοήθεια του ασθενούς να παραμείνει σε ένα βασικό επίπεδο.

Η λογοθεραπευτική αξιολόγηση και παρέμβαση είναι βασική για την πορεία της νόσου.

Ο λογοθεραπευτής ασχολείται με:
  • τη σημασιολογική μνήμη
  • τους τομείς της πραγματολογίας
  • τους τομείς της σημασιολογίας
  • τους τομείς της σύνταξης
  • τους τομείς φωνολογίας
  • την κατανόηση του προφορικού λόγου
  • την προφορική έκφραση
  • την κατανόηση κι έκφραση του γραπτού λόγου (ανάγνωση και γραφή)
  • τις γνωστικές λειτουργίες
  • τη μη λεκτική επικοινωνία (μορφασμούς, χειρονομίες, βλεμματική επαφή),
  • γενικά την επικοινωνία (χρήση του λόγου)
  • την κατάποση

Η θεραπεία στοχεύει:
  • στη καθημερινή επικοινωνία: αναπτύσσοντας κι ενθαρρύνοντας θέματα προς συζήτηση και κοινωνικές σχέσεις με άλλους ανθρώπους
  • στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων επικοινωνίας του ατόμου
  • στην ενίσχυση της αυτοεκτίμησης
  • στη συντήρηση των ικανοτήτων κατανόησης και έκφρασης του λόγου


Νιούτσικου Κώστια
Λογοθεραπεύτρια

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Κώφωση - ΒαρηκοΪα



Για την περιγραφή των ατόμων με απώλεια ακοής χρησιμοποιούνται οι όροι «κωφός» και «βαρήκοος». Πιο συγκεκριμένα, Κωφός είναι ο άνθρωπος, ο οποίος δεν κατανοεί την ομιλία μόνο με την ακοή του, είτε φοράει είτε δεν φοράει ακουστικά βαρηκοΐας και χρησιμοποιεί την νοηματική ή την γραπτή γλώσσα για να αντιληφθεί τους συνομιλητές του. Σε αυτή την περίπτωση η υπολειμματική ακοή του είναι πάνω από 70dB. Βαρήκοος είναι αυτός που δυσκολεύεται να αντιληφθεί την ομιλία μόνο μέσω του αυτιού του, ωστόσο δεν παρεμποδίζεται, με αποτέλεσμα να κατανοεί το μεγαλύτερο ποσοστό των πληροφοριών. Η ακουστική απώλεια ενός βαρήκοου ατόμου είναι από 35dB ως 69dB.

            Επιπλέον, υπάρχουν δυο ομάδες κωφών ατόμων, κατά τις οποίες ο διαχωρισμός γίνεται σύμφωνα με την ηλικία που εμφανίζεται η ακουστική βλάβη. Ο όρος προγλωσσικά κωφό άτομο χρησιμοποιείται για την περιγραφή των ατόμων που η ακουστική απώλεια ήταν παρούσα κατά την γέννηση ή εμφανίστηκε πριν την ανάπτυξη της γλώσσας. Ενώ ο όρος μεταγλωσσικά κωφό άτομο αναφέρεται στα άτομα που το πρόβλημα ακοής εμφανίστηκε αφού πρώτα είχε αναπτυχθεί η ομιλία τους.
Σύμφωνα με τον Smith (1975), η διαφοροποίηση των κωφών ή βαρήκοων ατόμων ανάλογα με τον βαθμό απώλειας της ακοής του είναι απαραίτητη για την διαγνωστική διαδικασία διότι υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ του βαθμού απώλειας της ακοής και της ανάπτυξης της ομιλίας.


Σχέση υπολειμματικής ακοής & ομιλίας:

Φυσιολογική ακοή (0-15 dB): Δεν υπάρχει δυσκολία στην αντίληψη & στην κατανόηση της ομιλίας.
Πολύ μικρού βαθμού βαρηκοΐα (15–25 dB): Μικρή δυσκολία στην αντίληψη & στην κατανόηση της ψιθυριστής ομιλίας.
Μικρού βαθμού βαρηκοΐα (25-40 dB): Δυσκολία στην αντίληψη & στην κατανόηση της ψιθυριστής ομιλίας.
Μέτριου βαθμού βαρηκοΐα (40-55 dB): Δυσκολία στην αντίληψη & στην κατανόηση της συνηθισμένης ομιλίας.
Μεγάλου βαθμού βαρηκοΐα (55-70 dB): Δυσκολία στην αντίληψη & στην κατανόηση της μεγαλόφωνης ομιλίας.
Πολύ μεγάλου βαθμού βαρηκοΐα (70-90 dB): Το άτομο αυτό μπορεί να αντιληφθεί μόνο την πολύ φωναχτή ομιλία με την χρήση ακουστικών βαρηκοΐας, αλλά δεν μπορεί να την κατανοήσει.
Πάρα πολύ μεγάλου βαθμού βαρηκοΐα (90-110 dB): Η ομιλία δεν γίνεται αντιληπτή ακόμα και με την χρήση ακουστικών βαρηκοΐας.

Ποιοι είναι οι παράγοντες που παίζουν καθοριστικό ρόλο στο να αναπτύξει ένα κωφό παιδί είτε την ομιλούμενη γλώσσα είτε την νοηματική γλώσσα;

Ο βαθμός της υπολειμματικής ακοής
Η ηλικία εμφάνισης της απώλειας της ακοής
Η αιτιολογία
Η ηλικία διάγνωσης της κώφωσης
Η ικανότητα των γονιών να επικοινωνούν με το κωφό παιδί τους
Η αποδοχή της κώφωσης του παιδιού από τους γονείς του

Οι σημαντικότερες αιτίες της κώφωσης είναι:

Η κληρονομικότητα
Η ερυθρά, αν νοσήσει η μητέρα κατά την εγκυμοσύνη.
Η ασυμβατότητα αίματος μητέρας παιδιού
Άλλες περιπλοκές συσχετιζόμενες με προωρότητα, η ανοξία του εμβρύου σε περιπτώσεις παράτασης του τοκετού
Οι κακώσεις κατά τον τοκετό
Η εμφάνιση πυρηνικού ίκτερου μετά τη γέννηση του παιδιού
Η χρήση ωτοτοξικών φαρμάκων
Παθήσεις μη κληρονομικές
Περιπτώσεις τραυματισμών

Επιδημιολογία

Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει είναι αρκετά δύσκολο να υπολογίσει κανείς τον ακριβή αριθμό των ατόμων που υποφέρουν από απώλεια ακοής. Κατά προσέγγιση το 16 τοις εκατό των Ευρωπαίων ενηλίκων ηλικίας από 18 ως 80 ετών παρουσιάζουν κώφωση πάνω από 25dB. Στις ΗΠΑ, το 2 τοις εκατό των παιδιών που γεννιούνται έχουν απώλεια ακοής και το 15 τοις εκατό του συνόλου των παιδιών και των νέων ηλικίας 6 ως 19 ετών πάσχουν από προσωρινή ή μόνιμη απώλεια ακοής. Στα ίδια επίπεδα κυμαίνονται και τα ποσοστά στην Ευρώπη.

Γλωσσικά Χαρακτηριστικά

Στην κώφωση, συνήθως, παρουσιάζονται προβλήματα στην κατανόηση του λόγου, καθυστέρηση λόγου και ομιλίας, διαταραχές άρθρωσης και προβλήματα προσωδίας.

Η ανάπτυξη της ομιλούμενης γλώσσας είναι διαφορετική στο κωφό παιδί απ’ ότι στο ακούον παιδί. Τα κωφά παιδιά αναπτύσσουν αισθητηριοκινητικές δομές χρησιμοποιώντας την όραση και την αφή, διότι δεν λαμβάνουν ακουστικά ερεθίσματα. Επομένως, είναι  δύσκολο να κατακτηθεί η γλώσσα και η προφορική ομιλία είναι αρκετά περιορισμένη. Έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στον τομέα της ανάπτυξης της γλώσσας. Σύμφωνα με την Λαμπροπούλου (1993) τα γλωσσικά χαρακτηριστικά που παρατηρούνται είναι:

*      Σπάνια χρήση πολύπλοκων προτάσεων.

*      Αρκετά μικρό μήκος προτάσεων.

*      Σπάνια χρήση αντωνυμιών, βοηθητικών ρημάτων, συνδέσμων και παθητική φωνή.

*      Συχνότερη χρήση ουσιαστικών και ρημάτων.

*      Προσθήκες ή παραλήψεις λέξεων, οι οποίες είτε είναι λάθος είτε δεν χρειάζονται.

*      Παραλήψεις άρθρων, προσδιορισμών και προθέσεων.

*      Αρκετά λάθη στην σύνταξη των προτάσεων.

Επιπλέον, παρατηρείται: περιορισμένο λεξιλόγιο και δυσκολία στην κατανοήση ιδιωματισμών, μεταφορών και αφηρημένων εννοιών.  Η ομιλία είναι μονότονη, δεν έχει ροή και καταληπτότητα.



Κέλλυ Κολοβέα, BSc
Λογοθεραπεύτρια





Σχετικές έρευνες:

*      Lazarou, E. & Hatzopoulou, M. 2010. The effect of Cochlear Implants on Phonological Acquisition. International Speech Communication Association, pp. 89 -92.

 Βιβλιογραφία:

*      Κουρμπέτης, Β. & Χατζοπούλου, Μ. 210. Μπορώ και με τα μάτια μου. Εκπαιδευτικές Προσεγγίσεις και Πρακτικές για Κωφούς Μαθητές. Αθήνα: Καστανιώτης.

*      Moores, D.F. 1996. Educating the Deaf: Psychology, Principles & Practices. 4th ed. Boston: Houghton Mifflin.

 Χρήσιμοι Σύνδεσμοι:





Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Υπερκινητικότητα - ΔΕΠ-Υ

Η αυξημένη κινητική δραστηριότητα των παιδιών αποτελεί βασικό τους χαρακτηριστικό. Ωστόσο, ορισμένα παιδιά παρουσιάζουν υπερβολική ενεργητικότητα σε σύγκριση με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας τους. Η διάκριση μεταξύ φυσιολογικής ζωηρότητας και ΔΕΠ-Υ είναι αρκετά δύσκολη διαδικασία. Ένα υπερκινητικό παιδί παρουσιάζει δυσκολίες και σε άλλους τομείς της συμπεριφοράς του.

Ειδοποιός Διαφορά

Τα ζωηρά παιδιά μπορούν τα ελέγξουν την κινητική τους δραστηριότητα ανάλογα με τις περιστάσεις.
Τα υπερκινητικά παιδιά δυσκολεύονται αρκετά να παραμείνουν ήσυχα όταν αυτό απαιτείται.

Παράδειγμα:
Ένα ζωηρό παιδί στο σχολείο μπορεί να περιορίσει την ενεργητικότητά του στην διάρκεια του μαθήματος.Αντιθέτως, ένα υπερκινητικό παιδί δυσκολεύεται πάρα πολύ να παραμείνει ήσυχο και να συγκεντρωθεί την ώρα του μαθήματος.

Χαρακτηριστικά παιδιών με ΔΕΠ-Υ

Συνήθως είναι αδέξια / απρόσεκτα (αδρή και λεπτή κινητικότητα).
Δυσκολεύονται στη ζωγραφική, κούμπωμα κουμπιών κ.α.
Έχουν ανήσυχο ύπνο ή κοιμούνται ελάχιστα.
Παρουσιάζουν δυσκολίες στον λόγο και στην ομιλία τους (αρκετά μεγάλο ποσοστό εμφανίζει καθυστέρηση στην ανάπτυξη της ομιλίας).
Περιορισμένη ικανότητα συγκέντρωσης.
Αντιδραστική συμπεριφορά.
Έλλειψη συνεργασίας.
Διάσπαση προσοχής.

Παρέμβαση

Η παρέμβαση για την αντιμετώπιση της διαταραχής είναι μια αρκετά δύσκολη διαδικασία. Κάθε υπερκινητικό παιδί έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά και διαφορετικές δυσκολίες, τα οποία διαπιστώνονται μετά από την αξιολόγηση. Για την αποκατάσταση απαιτείται η συνεργασία μιας εξειδικευμένης διεπιστημονικής ομάδας (ειδικοί ψυχικής υγείας, ιατροί, σχολικό προσωπικό).



Κέλλυ Κολοβέα
Λογοθεραπεύτρια

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

Τραυλισμός

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΤΡΑΥΛΙΖΕΙ

  • Μην κατηγορείτε τον εαυτό σας για τον τραυλισμό του παιδιού
  • Μην πιέζετε ένα παιδί να μιλήσει ρωτώντας το πολλές ερωτήσεις, αφήστε το να σας οδηγήσει στο παιχνίδι, χωρίς εσείς να του μιλάτε πολύ
  • Κάντε το παιδί σας να καταλάβει ότι αναγνωρίζετε το πρόβλημα του, αλλά εξηγείστε του ότι είναι προσωρινό
  • Χρησιμοποιείστε στρατηγικές συμπεριφοράς για να επιβραβεύστε την σωστή επικοινωνία και την κοινωνικότητα
  • Προσπαθήστε να βρείτε λίγο χρόνο με το παιδί μόνο του, για να μην αποσπάται από το θόρυβο και την ανταγωνιστικότητα των άλλων παιδιών
  • Μην προσπαθείτε να έχετε άμεση βλεματική επαφή διαρκώς με το παιδί, καθώς αυτό μπορεί να το κάνει να νιώθει άβολα
  • Χρησιμοποιείτε συχνά οπτικά ερεθίσματα μαζί με τα λεκτικά για να ενισχύετε την μνήμη και την κατανόηση και έτσι να μειώνετε το άγχος
  • Ακούστε τι έχει να σας πει. Αν δεν μιλά καθαρά ή τραυλίζει, επαναλάβετέ το σαν να συμφωνείτε, πχ» το αρκουδάκι κοικοικοιμάται» - «ναι, το αρκουδάκι κοιμάται», αλλά όχι πολύ συχνά, 2-3 φορές την ημέρα.
  • Μην αποφεύγετε το βλέμμα του όταν τραυλίζει. Αν δυσκολεύεται πολύ, μπορείτε να του πείτε « το ξέρω ότι είναι δύσκολο μερικές φορές, εννοείς…;» ή «θες να το πούμε μαζί;» ή «θες να το πούμε αργότερα;»
  • Επιβραβεύστε το παιδί σας για καθαρό, αβίαστο και ομαλό λόγο: «τι ωραία που το είπες αυτό!», αλλά όχι πολύ συχνά, 2-3 φορές την ημέρα.
  • Ακούστε το με προσοχή χωρίς να το διακόψετε και τελειώστε με « μου άρεσε που συζητήσαμε για το τι έγινε σήμερα στο σχολείο». Έτσι θα τονώσετε την αυτοπεποίθηση του
  • Μην χρησιμοποιείτε δύσκολες λέξεις και εκφράσεις
  • Δοκιμάστε να μιλάτε πιο αργά και πιο καθαρά
  • Μην βιάζεστε να ολοκληρώσετε την πρότασή του
  • Κάνετε μια λίστα με παράγοντες που έχουν θετική ή αρνητική επίδραση στο παιδί σας
  • Τα τραγούδια βοηθούν πολύ γιατί τα περισσότερα παιδιά δεν τραυλίζουν όταν τραγουδούν
  • Μην πιέσετε ποτέ ένα παιδί που τραυλίζει να διαβάσει μπροστά σε άλλους
  • Βρείτε χρόνο να ασχοληθείτε με το παιδί σας με δραστηριότητες; Που δεν απαιτούν πολλή ομιλία, όπως τα σπορ. Έτσι θα χαλαρώσει, θα περάσει όμορφα και μπορεί να εμφανίσει αυτόματα ρέοντα λόγο
www.gkoltsiou.gr

Ζήλεια στα παιδιά

Και ξαφνικά το παιδί σας αισθάνεται ότι όλα γύρω του αλλάζουν. Ένας μικρός νέος..εισβολέας κλέβει όλη την προσοχή και την αγάπη σας. Τώρα πια ή μαμά, η δική του μαμά, δεν μπορεί να παίξει μαζί του γιατί πρέπει να θηλάσει και ο μπαμπάς δεν μπορεί να του διαβάσει το παραμύθι γιατί πρέπει να νανουρίσει το μωρό. Ναι, το παιδί σας ζηλεύει το μικρό του αδερφάκι!

Η μητρότητα χτύπησε για δεύτερη φορά την πόρτα σας. Ο ενθουσιασμός σας για τον ερχομό του νέου παιδιού είναι μεγάλος, μόνο που κάποιος μέσα στο σπίτι δεν μοιράζεται τη χαρά σας….Πρόκειται για το πρώτο σας παιδί, που ξαφνικά χάνει την αποκλειστικά που διατηρούσε έως τώρα. Μέχρι πρότινος ήξερε ότι είχε δύο γονείς και ξαφνικά νοιώθει ότι έχει «μισή» μαμά και «μισό» μπαμπά. Ακόμα και η γιαγιά, οι συγγενείς και οι φίλοι δεν δείχνουν πια το ίδιο ενδιαφέρον για το πρωτότοκο παιδί σας. Το μωρό έχει κλέψει όλη την προσοχή και το παιδί σας αισθάνεται μόνο, παραμελημένο και φοβάται για το μέλλον, που δεν διαγράφεται και τόσο…αίσιο. Θα πρέπει πλέον να μοιράζεται τα παιχνίδια του, το χώρο του, το χρόνο αλλά και το ενδιαφέρον των δικών του ανθρώπων. Πως μπορεί να πάρει πίσω όσα του ανήκουν; Πως πρέπει να αντιδράσει; Πως μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό τον τόσο αξιαγάπητο «εχθρό»;

Ο καθορισμός των ρόλων
Η ψυχολογία αναφέρεται συχνά στον εγωκεντρισμό της παιδικής προσχολικής ηλικίας. Τα παιδιά δηλαδή έχουν στο επίκεντρο της σκέψης του στον εαυτό τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι εγωιστές ή μη κοινωνικά όντα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα παιδιά αυτής της ηλικίας αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν οτιδήποτε ξεφεύγει από τη σφαίρα των άμεσων εμπειριών ή αντιλήψεων τους. Τα παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας έχουν μια ιδιότυπη αντίληψη γύρω από την ιεραρχία της οικογένειας και συνηθίζουν να κρατούν μια επίμονη στάση απέναντι στους κανόνες αυτές της ιεραρχίας. Οι απαράβατοι αυτοί κανόνες που αφορούν , για παράδειγμα , στο ποιος είναι ο μεγαλύτερος και ποιος είναι ο ρόλος του καθένα στην οικογένεια θα πρέπει να είναι σταθεροί, αφού αποτελούν απαραίτητο εφόδιο για τη λειτουργία του παιδιού τόσο στη οικογένεια όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Ο καθορισμός των ρόλων για κάθε μέλος της οικογένειας, αλλά και ο επαναπροσδιορισμός τους όποτε αλλάζουν τα δεδομένα είναι πολύ σημαντική υπόθεση. Μην ξεχνάτε ότι τα πρώτα παιδιά γεννιούνται και μεγαλώνουν μόνα τους μαζί με τους γονείς τους απολαμβάνοντας αποκλειστικά όλη τη φροντίδα και το ενδιαφέρον τους, ενώ τα δεύτερα παιδιά έρχονται σε μια ήδη διαμορφωμένη οικογένεια. Αυτό σημαίνει ότι οι ρολόι αλλάζουν και το πρώτο παιδί σας χρειάζεται χρόνο για να δεχτεί την έλευση του νέου μέλους όσο και για να μπορέσει να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και στην αλλαγή του προγράμματος στην οικογένεια.

Μπροστά στα νέα δεδομένα
Δεν είναι εύκολο για ένα παιδί να δεχτεί αβασάνιστα τον ερχομό ενός νέου μωρού, ειδικά όταν βρίσκεται σε ηλικία που δεν μπορεί ακόμα να κατανοήσει ότι η αγάπη και η προσοχή των γονιών του δεν μειώνεται, απλώς μοιράζεται. Το παιδί νοιώθει ζήλια, αυτή με τη σειρά της ενέχει θυμό και ο θυμός επιθετικότητα και εκδίκηση. Και μπορεί οι ενήλικες να έχουν αυτοσυγκράτηση ή να έχουν την δυνατότητα να εκτονώσουν δημιουργικά και ανώδυνα το θυμό τους, με τα παιδιά όμως καθηλώνονται στη ζήλια και στο θυμό χωρίς να μπορούν να αξιολογήσουν το κόστος των συναισθημάτων αυτών.

Πως εκφράζουν τη ζήλια τους
Πως θα καταλάβετε ότι το παιδί σας ζηλεύει το μικρό του αδερφάκι; Συνήθως η συμπεριφορά του αλλάζει ξαφνικά και είτε στρέφεται εναντίον του εαυτού του είτε εναντίον των άλλων μελών της οικογένειας και του οικείου περιβάλλοντος. Αν και οι ενδείξεις της ζήλιας διαφέρουν από παιδί σε παιδί, οι πιο συνηθισμένες αντιδράσεις είναι οι ακόλουθες:

•Γίνεται επιθετικό απέναντι στο αδερφάκι του ή ακόμα και σε σας, πολλές φορές χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Βρίσκοντας παράλογες και ασήμαντες δικαιολογίες δείχνει τον εκνευρισμό του, χτυπάει, βρίζει, τραβάει τα μαλλιά των άλλων και δαγκώνει.
•Δυσκολεύεται να προσαρμοστεί και υιοθετεί αντικοινωνική συμπεριφορά. Αρνείται πεισματικά να πάει στο σχολείο, να συμμετάσχει σε κοινωνικές εκδηλώσεις και εξόδους.
•Αρνείται πεισματικά να φαει, δείχνει ανόρεκτο αποκτά ιδιοτροπίες και καπρίτσια στο φαγητό και αδυνατίζει.
•Παρουσιάζει διαταραχές στον ύπνο του. Αρνείται ή δυσκολεύεται να κοιμηθεί, ξυπνάει στη μέση της νύχτας, απαιτεί να κοιμηθεί στο δωμάτιο σας ή λερώνει το κρεβατάκι του.
•Λερώνει το βρακάκι του ακόμα και στη διάρκεια της ημέρας, μιλάει και κλαιει σαν μωρό, γενικότερα υιοθετεί συμπεριφορά μικρότερου παιδιού.
•Σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να παρουσιάσει στον εαυτό του ή ακόμη και να αρρωστήσει, δηλαδή να γίνει ξαφνικά φιλάσθενο.

Αντιμετωπίστε τη ζήλια
•Ζητήστε του να σας εξηγήσει τι ακριβώς νιώθει και συζητήστε μαζί του.
•Μην μειώνετε το παιδί σας και προσπαθήστε να κατανοήσετε τα συναισθήματα του. Το μικρό σας εκφράζει αυτά που νιώθει κι ακόμη και αν τα θεωρείτε παράλογα, θα πρέπει να τα σεβαστείτε.
•Ρωτήστε το τι θέλει και ικανοποιήστε τις επιθυμίες του όσο αυτές είναι στο πλαίσιο της λογικής. Σε καμιά περίπτωση όμως μην επιχειρήσετε να το δωροδοκήσετε ικανοποιώντας κάθε παράλογη απαίτηση του.
•Ενθαρρύνετε το να αισθανθεί φιλικά και θετικά απέναντι στο αδερφάκι του. Εξηγήστε του ότι τώρα θα έχει παρέα και θα αποκτήσει έναν καλό φίλο και να παίζει και να συζητάει.
•Προτρέψετε το να αναλάβει ευθύνες – αν φυσικά το επιτρέπει η ηλικία του – απέναντι στο αδερφάκι του. Ζητήστε του να το προσέξει, να το ταΐσει, να παίξει μαζί του και να το καθησυχάσει όταν κλαιει. Τα παιδιά χαίρονται όταν του συμπεριφέρονται σαν ενήλικες.
•Εξηγήστε του ότι οι ανάγκες του μωρού τον πρώτο καιρό είναι μεγάλες και ότι την ίδια προσοχή δίνατε και σ’ αυτό όταν ήταν μωρό.
•Δώστε του να καταλάβει ότι η αγάπη σας γι’ αυτό δεν είναι λιγότερη, ότι μπορείτε να αγαπάτε και τα δύο εξίσου και ότι πάντα θα είναι κάτι ξεχωριστό για σας.
•Δείξτε του έμπρακτα την αγάπη σας και δώστε την προσοχή που τόσο έχει ανάγκη. Μπορεί το νέο σας μωρό να χρειάζεται περισσότερο τη φροντίδα σας, όμως και οι ανάγκες του πρώτου σας παιδιού είναι αυξημένες, ίσως τώρα είναι πολύ περισσότερο.
•Μην ξεχνάτε να του υπενθυμίζετε όσο πιο συχνά μπορείτε πόσο σημαντική θέση έχει στην καρδιά σας.
•Να θυμάστε ότι όλα τα παιδιά θέλουν να δείχνουν ότι είναι δυνατά και πιο ικανά από τα άλλα. Ενθαρρύνεται το παιδί σας να μάθει να αντιμετωπίζει τους άλλους ισότιμα και δίκαια και όχι να επιδιώκει να τους κατατροπώσει...

www.paidiatros.gr

Ανάπτυξη Παιδιού

Οι πληροφορίες - γνώσεις που ακολουθούν δεν υποκαθιστούν με κανένα τρόπο τις τακτικές επισκέψεις στον Παιδίατρο ο οποίος παρακολουθεί τη φυσιολογική ανάπτυξη ενός παιδιού (Νεογέννητο, βρέφος, μωρό, παιδί, έφηβος). Κάθε παιδί είναι ένα ξεχωριστό άτομο. Δε μοιάζει με κανένα άλλο. Η ανάπτυξη του παιδιού δεν μπαίνει σε αυστηρά χρονικά όρια. Μπορεί ένα παιδί να υστερεί λίγο στην ανάπτυξη του λόγου αλλά να είναι πιο μπροστά όσον αφορά την κινητικότητα ή το αντίθετο. Αν όμως απασχολεί τους γονείς οτιδήποτε σχετικά με τη φυσιολογική ανάπτυξη ενός παιδιού, πρέπει αμέσως να συμβουλευτούν τον παιδίατρο.

Κινητικότητα - Νεογέννητο μωρό
1. Όταν το νεογέννητο μωρό είναι μπρούμυτα, το πρόσωπο είναι γυρισμένο στο πλάι, τα πόδια είναι μαζεμένα στην κοιλιά και έχει το κωλαράκι ανυψωμένο. Στο τέλος του πρώτου μήνα σηκώνει το κεφάλι πάνω από το κρεβάτι.
2. Τα δάχτυλα των χεριών ενός νεογέννητου μωρού είναι συνήθως κλειστά.
3. Γυρίζει το κεφάλι δεξιά - αριστερά.
4. Τα πόδια του νεογέννητου παιδιού δεν μπορούν να σηκώσουν βάρος.

Κοινωνικότητα, Αντίληψη - Νεογέννητο μωρό
1. Το νεογέννητο μωρό προτιμά τα ανθρώπινα πρόσωπα, όμως δεν προσηλώνει το βλέμμα.
2. Τέλος του πρώτου μήνα το νεογέννητο μωρό προσηλώνει τα μάτια στην μητέρα, όταν αυτή του μιλά.

Ακοή, Ομιλία - Νεογέννητο μωρό
1. Ανοιγοκλείνει τα βλέφαρα όταν ακούει έντονους θορύβους.
2. Το νεογέννητο μωρό τρομάζει με δυνατό θόρυβο.
3. Ξυπνά με τους πολύ δυνατούς θορύβους.

Χρήσιμες συμβουλές προς γονείς
• Γονείς, μιλάτε όσο περισσότερο μπορείτε στο νεογέννητο μωρό. Η ανάπτυξη ενός νεογέννητου μωρού έχει άμεση σχέση με τα ερεθίσματα που παίρνει από το περιβάλλον. Ένα απλό χάδι δίνει τα κατάλληλα ερεθίσματα στον εγκέφαλο του νεογέννητου μωρού.
• Ελέγχετε το μωρό κάθε φορά που είναι ανήσυχο. Μήπως κρυώνει, είναι βρεγμένο, πεινά ή απλά κλαίει γιατί χρειάζεται την αγκαλιά σας.
• Για να μπορέσετε να δώσετε όσα περισσότερα γίνεται στο μωρό, εξασφαλίστε πρώτα τη δική σας ξεκούραση. Κατεβάστε το τηλέφωνο όταν το μωρό κοιμηθεί και ξεκουραστείτε. Πηγαίνετε μια βόλτα με το νεογέννητο μωρό.


www.paidiatros.gr

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Νανούρισμα

Κοιμήσου αγγελούδι μου, παιδί μου νάνι νάνι
Να μεγαλώσεις γρήγορα, σαν τ'αψηλό πλατάνι
Να γίνεις άντρας στο κορμί και στο μυαλό
Και να 'σαι πάντα μεσ' το δρόμο τον καλό

Κοιμήσου αγγελούδι μου γλυκά με το τραγούδι μου

Κοιμήσου περιστέρι μου να γίνεις σαν ατσάλι
Να γίνει κι η καρδούλα σου σαν του Χριστού μεγάλη
Για να μην πεις μεσ' τη ζωή σου δεν μπορώ
κι αν πρέπει ακόμα να σηκώσεις και σταυρό


http://www.youtube.com/watch?v=o7fkMSr-Bxg&feature=related

Συμβουλές

Συμβουλές για παιδιά
Φροντίστε να είστε σωστό πρότυπο καθαρής ομιλίας για το παιδί.
Μην χρησιμοποιείται τις μωρουδίστικες λέξεις και εκφράσεις.
Μάθετε στο παιδί σας απλά ποιηματάκια με ομοιοκαταληξία.
Πηγαίνετε περίπατο και μιλήστε του για οτιδήποτε βλέπετε γύρω σας.
Συζητήστε για ομοιότητες και διαφορές μεταξύ αντικειμένων.
Ενθαρρύνετε το παιδί σας να πλάθει τις δικές του ιστορίες.
Χρησιμοποιήστε νέες λέξεις για να εμπλουτίσετε το λεξιλόγιό του.
Διαβάστε του βιβλία με έγχρωμες εικόνες και ερωτήσεις ώστε ενισχύσετε τη σκέψη και την ομιλία του.
Παίξτε παιχνίδια ζητώντας του να εκτελέσει απλές εντολές.
Κόψτε και κολλήστε (κολάζ) με το παιδί εικόνες αντικειμένων, τα οποία μαθαίνει τώρα να λέει και να αναγνωρίζει.
Μην πιέζετε και μην αγχώνετε το παιδί σας.




Κολοβέα Κέλλυ

Στάδια Ανάπτυξης Ομιλίας

Τα παρακάτω στοιχεία παρουσιάζουν τα γενικά στάδια ανάπτυξης της ομιλίας του παιδιού, χρησιμοποιώντας κατά προσέγγιση την ηλικία.

0 - 6 μηνών
Παράγει ήχους ευχαρίστησης.
Αντιδρά στους ήχους και γυρίζει το κεφάλι του.
Ανάλογα με τις ανάγκες του, χρησιμοποιεί διαφορετικό κλάμα.
Αναγνωρίζει φωνές και γελάει όταν του μιλάνε.
Μιμείται ήχους.
Η φωνή του παρουσιάζει ποικιλία στην ηχηρότητα και τον τόνο.
Χρησιμοποιεί χειρονομίες για να υποδείξει αυτό που θέλει.

7 - 12 μηνών


Καταλαβαίνει το «όχι» και το «ναι».
Ανταποκρίνεται στο όνομά του.
Μιμείται περισσότερους ήχους.
Εμφάνιση πρώτων «λέξεων», βάβισμα.
Έντονα στοιχεία προσωδίας και επιτονισμού.
Ακούει όταν του μιλάνε.
Σιγά - σιγά αρχίζει να αλλάζει το βάβισμα και χρησιμοποιεί σκόπιμα την ομιλία.
Έχει εκφραστικό λεξιλόγιο 1-3 λέξεις.
Χρησιμοποιεί κυρίως ουσιαστικά.
Καταλαβαίνει τις απλές εντολές.

13 - 18 μηνών
Η ομιλία του είναι σχεδόν ακατάληπτη.
Ηχολαλεί.
Ακολουθεί απλές εντολές.
Παράγει κάποια σύμφωνα.
Εκφραστικό λεξιλόγιο 3 – 25 λέξεις ή και περισσότερες.
Χρησιμοποιεί παράλληλα χειρονομίες και φώνηση.

19 – 24 μηνών
Η ομιλία του γίνεται κατανοητή και αρχίζει να μοιάζει (σταδιακά) με την ομιλία των ενηλίκων.
Εκφραστικό λεξιλόγιο 50 – 100 λέξεις ή και περισσότερες.
Αντιληπτικό λεξιλόγιο πάνω από 300 λέξεις.
Αρχίζει να χρησιμοποιεί προτάσεις με ουσιαστικά και ρήματα.
Χρησιμοποιεί προσωπικές αντωνυμίες (εγώ, εσύ, αυτός).
Απαντά στη ερώτηση «τι είναι αυτό».
Ακούει ιστορίες.
Ονομάζει πέντε μέρη του σώματος και κάποια οικεία αντικείμενα.
Καταλαβαίνει και ακολουθεί εντολές με δυο μέρη.

2 – 3 ετών
Η ομιλία του είναι περισσότερο κατανοητή από τους ξένους.
Κατανοεί τις έννοιες «όλα» και «πολλά».
Ζητά τα αντικείμενα με το όνομά τους.
Προσδιορίζει διάφορα μέρη του σώματος.
Εκφράζει την ανάγκη του να πάει τουαλέτα.
Απαντά σε απλές ερωτήσεις.
Ακούει ιστορίες και τραγούδια.
Χρησιμοποιεί προτάσεις με 3 – 4 λέξεις.
Κάνει ερωτήσεις χρησιμοποιώντας δυο λέξεις.
Χρησιμοποιεί μερικούς γραμματικούς χρόνους, προθέσεις, άρθρα και αφηρημένες έννοιες.
Καταλαβαίνει τις έννοιες ποιος, γιατί, πόσα είναι.
Αντιλαμβάνεται 500 – 900 λέξεις.
Εκφραστικό λεξιλόγιο 50 -250 λέξεις ή περισσότερες.
Μιλάει δυνατά.
Κάνει γραμματικά και συντακτικά λάθη.
Παραλείπει ή αντικαθιστά κάποια φωνήματα όταν μιλάει.

3 – 4 ετών
Ακολουθεί σύνθετες εντολές (2 – 3 μέρη).
Καταλαβαίνει αντίθετες έννοιες (πάνω – κάτω, μεγάλο – μικρό).
Απαντά και κάνει απλές ερωτήσεις.
Εκφράζει συναισθήματα.
Χρησιμοποιεί προτάσεις με 4 - 6 λέξεις.
Καταλαβαίνει 1200 – 2000 λέξεις.
Καταληπτότητα ομιλίας 80%.
Εκφραστικό λεξιλόγιο 800 – 1500 λέξεις.
Βελτιώνει τα γραμματικά και συντακτικά λάθη.
Ψιθυρίζει
Χρησιμοποιεί σωστά τον πληθυντικό αριθμό, αντωνυμίες, χρόνους ρημάτων.
Αντιλαμβάνεται τις έννοιες παρελθόν και μέλλον.
Συμμετέχει σε συζητήσεις.

4 ετών
Καταλαβαίνει τους αριθμούς, μέχρι το 3.
Αναγνωρίζει μέχρι 3 βασικά χρώματα.
Καταλαβαίνει τις έννοιες του χώρου.
Καταλαβαίνει πάνω από 2.800 λέξεις.
Εκφραστικό λεξιλόγιο 900 – 2000 λέξεις.
Χρησιμοποιεί σύνθετες προτάσεις (4 – 8 λέξεις).
Σωστή χρήση γραμματικής.
Ακούει μια ιστορία και απαντά σε ερωτήσεις.
Περιγράφει τη μέρα του στο σχολείο κ.α.
Αναμεταδίδει ακριβώς μια ιστορία.
Δίνει σύνθετες απαντήσεις.
Γνωρίζει τη χρήση αντικειμένων.

5 – 6 ετών

Γνωρίζει και ονομάζει 6 χρώματα.
Ονομάζει 3 σχήματα.
Καταλαβαίνει περίπου 12.000 λέξεις.
Αυξάνει συνεχώς το λεξιλόγιό του.
Συμμετέχει σε διαλόγους.
Μετράει αυτοματοποιημένα μέχρι το 30.
Συμμετέχει σε ομαδικά παιχνίδια και ακολουθεί τις οδηγίες.
Σύνθετες εντολές (3 μέρη).
Ονομάζει τις μέρες της εβδομάδας, αντίθετες έννοιες.
Χρησιμοποιεί κλίσεις και χρόνους ρημάτων (αόριστος, μέλλοντας).
Αντικαθιστά ελάχιστα φωνήματα.
Γραμματικά πλήρης προτάσεις.
Επικοινωνεί εύκολα με παιδιά της ηλικίας του και με ενήλικες.


Η ανάπτυξη της ομιλίας είναι μια συνεχής διαδικασία. Το λεξιλόγιο εμπλουτίζεται συνεχώς όσο μεγαλώνει το παιδί. Ωστόσο κάθε παιδί είναι διαφορετικό και μοναδικό. Γι’ αυτό τον λόγο ίσως παρουσιάζει μικρές διαφορές από τα παραπάνω στάδια. Αν όμως η απόκλιση είναι μεγάλη καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε έναν ειδικό.

Καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της ομιλίας των παιδιών έχει η οικογένεια και το περιβάλλον στο οποίο ζει. Η ενασχόληση με το παιδί και η εκπλήρωση των αναγκών του είναι πολύ σημαντικά στοιχεία για την ανάπτυξή του.



Κολοβέα Κέλλυ

Η τηλεόραση εμποδίζει τα παιδιά να αναπτύξουν σωστή ομιλία

Η τηλεόραση επηρεάζει αρνητικά την σωστή ανάπτυξη της ομιλίας των νηπίων. Αυτό κυρίως συμβαίνει διότι μειώνει τον δημιουργικό χρόνο που περνούν είτε με τους γονείς είτε με συνομηλίκους τους. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει αυτού του είδους η αλληλεπίδραση επιβραδύνει την εξοικείωση τους με την γλώσσα καθώς μπροστά στην τηλεόραση γίνονται παθητικοί δέκτες.
Σύμφωνα με έρευνα που έχει διεξαχθεί με επικεφαλή τον επιστήμονα Δημήτρη Χρηστάκη, η πολύωρη έκθεση στην τηλεόραση έχει ως αποτέλεσμα την καθυστέρηση της ομιλίας αλλά και την διάσπαση προσοχής.
Για την υλοποίηση της παραπάνω έρευνας, οι επιστήμονες εξέτασαν 329 παιδιά, ηλικίας από 2 ετών έως 4 χρονών. Τα παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνα συνδέονταν κάποιες μέρες τον μήνα με ψηφιακές συσκευές. Η έρευνα διήρκησε 2 χρόνια και οι συσκευές κατέγραφαν όλα όσα τα παιδιά άκουγαν ή έλεγαν τις συγκεκριμένες  ημέρες.
Η έρευνα έδειξε ότι για κάθε ώρα που τα παιδιά παρακολουθούσαν τηλεόραση άκουγαν τουλάχιστον 770 λέξεις λιγότερες συγκριτικά με αυτές που θα άκουγαν από την αλληλεπίδραση με τους γονείς τους.
O Dr. Gross επικεφαλής βρετανικής μελέτης, αποκάλυψε ότι το 22% των αγοριών και το 13% των κοριτσιών αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην ανάπτυξη της ομιλίας τους  αλλά και στην κατανόηση. Επιπλέον, σύμφωνα με την έρευνα ποσοστό μεγαλύτερο του 25% των οικογενειών έχει ανοιχτή την τηλεόραση στο σπίτι είτε αρκετές ώρες είτε όλη μέρα. 
Ο Διάλογος με τους γονείς διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της ομιλίας των παιδιών και δεν μπορεί να αποκατασταθεί από τα διάφορα ηλεκτρονικά μέσα. Οι γονείς είναι απαραίτητο να ασχολούνται δημιουργικά με τα παιδιά τους και να μην τα αφήνουν να βλέπουν πολλές ώρες τηλεόραση ή να παίζουν με ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Η κρίσιμη ηλικία για την ανάπτυξη της ομιλίας των παιδιών είναι από 1,5 ετών έως 5 ετών. Σε αυτό το διάστημα τα παιδιά πρέπει να δέχονται πληθώρα γλωσσικών ερεθισμάτων.
Από την πρώτη στιγμή που γεννιέται ένα παιδί ο γονιός είναι απαραίτητο να του μιλάει έτσι ώστε να δημιουργηθεί στο παιδί το κίνητρο να μιμηθεί τους γονείς του.
Δεν αφήνουμε ποτέ ένα παιδί πολλές ώρες εκτεθειμένο στην τηλεόραση για να ηρεμήσουμε εμείς. Αντιθέτως, παίζουμε με το παιδί, του διαβάζουμε βιβλία, πάμε βόλτες και συζητάμε μαζί του, το βοηθάμε να αναπτύξει όλες του τις δεξιότητες.

Ο χρόνος με το παιδί είναι πολύτιμος… μην τον αφήνετε να πηγαίνει χαμένος…

Κολοβέα Κέλλυ